Na terenie naszej miejscowości w dolinie rzeki Lużycy
znajdowały się niegdyś bagna porośnięte szuwarami i tatarakami,
w których gnieździło się dużo ptaków, a wśród nich czajki. Często stąd
pomysł na etymologie nazwy miejscowości. Bardziej wiarygodne wydaje się wywodzenie
nazwy od nazwiska Czajka występującego na tym terenie jeszcze w II połowie XX
wieku. Tadeusz Wojciechowski (1838-1919) polski historyk, twierdził że końcówki
ów, in, yn, dodawane do nazw osób oznaczały własność tego, który miejscowość
posiadał. Na pytanie czyj w tej miejscowości grunt, ziemia, dom, - padała
odpowiedz: Czajków grunt, dom, ziemia, co oznaczało, że należy do rodu Czajków. W wieku
XVI w. pisano Czaykow a w XVIII w. także Czaykowo. Przeglądając akta metrykalne
z XIX wieku zwróciło moją uwagę liczne występowanie na tym terenie szeregu
innych nazwisk o pochodzeniu „ptasim”: Jaskuła, Szczygieł, Ptak, Wróbel, Sikora,
Bąk, Dzięcioł, Jerzyk, Jastrząb, Żuraw i inne.
Największą i najstarszą osadą w naszej okolicy były
Kraszewice. Wieś była macierzą wszystkich pozostałych okolicznych wsi. Pod
względem administracyjnym teren ten należał od najdawniejszych czasów do Ziemi
(względnie Księstwa) Kaliskiej. Z czasem przeszedł do powiatu ostrzeszowskiego
a wraz z nim od 1396 do Ziemi Wieluńskiej. Od tego czasu tereny dzisiejszego
Czajkowa należały do starostwa niegrodowego grabowskiego i starostwa grodowego
(pow.) ostrzeszowskiego. Nadrzędną jednostką nad powiatem ostrzeszowskim była
autonomiczna Ziemia Wieluńska a ta formalnie wchodziła w skład woj. sieradzkiego.
Czajków leży nad rzeką Łużycą (dawniej zwana Oleśnicą), która
jest dopływem Prosny.
