Napad wilków na Kuźnicę Grabowską (1837)
W
„Kronice emigracji polskiej” opublikowanej przez Giserni w Paryżu w 1837,
t. 5-6.” czytamy: Polska. List z Wadowic 27 grudnia 1836.„Wielkie śniegi sprawiły w Królestwie taki głód w wilkach, iż się wściekają i masami rzucają na wsi, przeciw którym mieszkańcy muszą się pałkami bronić. Przed kilkunastu dniami stado ich wpadło do Kuźnicy Grabowskiej pod Kaliszem i pokaleczyło 24 ludzi, z których już czterech umarło”.
t. 5-6.” czytamy: Polska. List z Wadowic 27 grudnia 1836.„Wielkie śniegi sprawiły w Królestwie taki głód w wilkach, iż się wściekają i masami rzucają na wsi, przeciw którym mieszkańcy muszą się pałkami bronić. Przed kilkunastu dniami stado ich wpadło do Kuźnicy Grabowskiej pod Kaliszem i pokaleczyło 24 ludzi, z których już czterech umarło”.
Na pamiątkę tych tragicznych wydarzeń postawiono krzyż koło posesji państwa Wysotów (Kuźnica Grabowska -Stara Wieś).
zdjęcie z roku 1999
Adam Jaskuła na podstawie informacji Anastazego Wysoty (ur. 1918) tak opisał historię krzyża w roku 1999 r.
Krzyż znajduje się na
końcu Starej Wsi (za rzeką) za posesją państwa Wysotów.
Został postawiony na pamiątkę tragedii, która rozegrała się jesienią 1837 roku.
Idący drogą człowiek został zaatakowany przez wilka. Miał bardzo mocno
poszarpane ciało i w wyniku ran zmarł. Jego nazwisko zostało zapomniane. Anastazy Wysota opiekował się krzyżem
przez około 60 lat.
W okresie II wojny światowej został wykopany
i przeniesiony przez Anastazego Wysotę na jego podwórze. Żandarmeria niemiecka bowiem, napotkane polskie krzyże przewracała
i paliła. Po zakończeniu wojny został wkopany na swoje miejsce.
Pierwsza skuteczna szczepionka przeciw wściekliźnie została wynaleziona dopiero w roku 1885 przez Louis Pasteura.
