Piotr Gutman
urodził się 26 VI 1857. Polak. Ukończył gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim.
Po ukończeniu seminarium włocławskiego 29 lutego 1880 r. przyjął
święcenia kapłańskie z rąk biskupa Chościak - Popiela. Następnie został
skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w następujących parafiach:
Warta, Tuszyn (1881), Włocławek (1882), i Piotrków Trybunalski (1883). Na
ostatnim wikariacie w 1883 r. przejął także obowiązki notariusza w miejscowym
konsystorzu z uposażeniem 150 rubli. Po trzech latach pracy na wspomnianym
stanowisku swoje obowiązki przekazał drugiemu wikariuszowi parafii
piotrkowskiej. 1 marca 1886 r. został mianowany administratorem parafii
Wieruszów, skąd 5 listopada 1887 r. przeniesiono go na probostwo do Kraszewic
w dekanacie wieluńskim oficjalacie kaliskim.
Na tej ostatniej
parafii dokończył budowę miejscowego kościoła parafialnego. Jego wzniesienie w
latach 1882-87 prowadził ks. Piotr Kobyliński. Popadł jednak w konflikt z
parafianami i został przeniesiony do Godziesz.
W Kraszewicach ks.
Gutman naraził się poważnie władzom carskim za namawianie ludności, aby żądała
wprowadzenia języka polskiego do pracy kancelaryjnej w gminie Kuźnica Grabowska.
Naczelnik Powiatu wieluńskiego 29 grudnia 1905. powiadomił gubernatora
kaliskiego że pod wpływem proboszcza parafii Kraszewice, powiatu wieluńskiego
księdza Piotra Gutmana, uchwałą gminy Kuźnica Grabowska z 27 listopada 1905
żąda całkowitego wprowadzenia do tego urzędu gminnego języka polskiego, także
do sądu gminnego, do szkół powszechnych i do akt urzędu stanu cywilnego.
Donosząc o powyższym, naczelnik dodawał, że usunięcie z Kraszewic księdza
Piotra Gutmana albo jego zaaresztowanie wobec wpływu jaki ma na parafian,
mogłoby wywołać niepożądane następstwa, dlatego prosił o wezwanie go do Kalisza
i wydanie tam odpowiedniego zarządzenia.
W dwa lata po tych
wydarzeniach zmarł 4 stycznia 1907 r. w Kraszewicach. Pełnił funkcje proboszcza
w Kraszewicach przez 19 lat. Był także kanonikiem honorowym Kolegiaty
Kaliskiej. Został pochowany na cmentarzu w Kraszewicach.
Bibliografia
biogramu:
S. Karwowski,
Grabów w dawnej ziemi wieluńskiej, Poznań 1890, s.11
P. Kubicki,
Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915, cz. 3,
t. 2, s. 19.
W. Wlaźlak,
Organizacja i działalność Konsystorza Foralnego Piotrkowskiego w latach
1819-1918, Częstochowa 2009 Tekst biogramu zgłoszony do kolejnej edycji
Słownika Biograficznego Południowej Wielkopolski
Kraszewickie nagrobki z historią (2) - Jan
Kanty Wierzbicki (1786-1828)
Obok kaplicy ks.
Wawrzyńca Malinowskiego stara żeliwna tablica upamiętnia Jana Kantego
Wierzbickiego (26.10.1786 - 24.11.1828). Właścicielem dóbr starostwa
grabowskiego po ks. Michale Hieronimie Radziwille został na początku XIX w.
Atanazy hr. Raczyński. W latach 20-tych XIX wchodzącymi w skład starostwa
dobrami Kuźnica Grabowska zarządzał dzierżawca (posesor) Jan Kanty Wierzbicki.
Dzierżawcy mieszkali w dworze w Kuźnicy Grabowskiej i właśnie tam Jan Kanty
zmarł 23 listopada 1828 roku.
Wierzbiccy pobrali
się w Giżycach w 1820 roku.
Parafia katolicka
Giżyce wpis 1 / 1820
6 lutego 1820 we
wsi Ostrów Kaliski Wielmożny Imć Pan Jan Kanty Wierzbicki młodzian lat 32 Wójt
Ostrowa Kaliskiego z przyległościami we wsi Ostrowie Kaliskim
mieszkającym syn szlachetnych Imć Panów Marcina i Mariany ze Slaskich w Praszce
mieszkających zawarł związek małżeński z Imć panną Marianna Ochanowską lat 20 córką
szlachetnych urodzonych imć Państwa Romana i Magdaleny Ochanowskich posesorów
wsi Ostrowa Kaliskiego z przyległościami.
Tablica nagrobna
dzierżawcy kuźnickiego majątku to najstarsza pamiątka materialna z I połowy XIX
w, jaka pozostała na cmentarzu w Kraszewicach. Poniżej akt zgonu Jana Kantego
Wierzbickiego.
Po śmierci J.
Wierzbickiego r. wdowa Marianna z Kochanowskich Wierzbicka w 1839 hutę w
Czajkowie i 2 huty w Kuźnicy Grabowskiej wydzierżawiła Samuelowi Boruchowi
Lindauowi, dzierżawcy 2 fabryk żelaznych w Lipiu i Dankowie.
Kraszewickie
nagrobki z historią (3) - ks. Wawrzyniec Malinowski (1810-1872)
STARANIA TROSKI
ZAWODY TU SWOJE KOŃCZĄ SWOBODY
Był pierwszym samodzielnym proboszczem parafii Kraszewice (od 1867). Pod koniec
jego życia; w 1871r. kościół w Kraszewicach został odnowiony i ustanowiono
następujące odpusty: Aniołów Stróżów, Św. Katarzyny i Św. Rocha.
Od 1872 był prałatem Kolegiaty Kaliskiej i archidiakonem Konsystorza
Generalnego.
Zmarł 17 lutego
1872 w wieku 62 lat i został pochowany w kaplicy na cmentarzu w
Kraszewicach.
Jednym ze
uszkodzonych pomników na kraszewickim cmentarzu jest nagrobek Pauliny
Zarzyckiej. Odczytując napis dowiadujemy się, że zmarła 27 lutego 1889 w wieku
38 lat pozostawiając męża Kazimierza z siedmiorgiem dzieci.
Dzięki Projektowi Poznań (http://bindweed.man.poznan.pl/posen/search.php - parafia katolicka Cieszęcin, wpis 16 / 1871) wiemy więcej o osobach z nagrobka.
Małżonkowie
zawarli ślub w Cieszęcinie w 1871r. Paulina Bronisława Stefania Jaromirska w
dniu ślubu miała 21 lat. Jej rodzicami byli: nieżyjący już Wojciech Jaromirski
i Otylia z Denetrelów.
Małżonek Kazimierz
Zarzycki w dniu ślubu miał 22 lata a jego rodzicami byli Edward Zarzycki i
Waleria z Pilchowskich.
Na zdjęciach
kaplica i tablica nagrobna z cmentarza w Kraszewicach.
Kraszewickie nagrobki z historią (5) - ks.
Władysław Gumiński (1857-1922)
Parafia Kraszewice
- sto lat temu (1912)
Parafia Kraszewice
pw. św Piotra i Pawła i św. Katarzyny została erygowana w 1866r. Zamieszkiwało
ją w 1912 r. 7894 wiernych. Administratorem parafii od 1907 był ks. Władysław Gumiński,
ur. 27 stycznia 1857, wyświecony w 1880r. Ksiądz Władysław Gumiński dokończył
budowę kościoła w stylu gotyckim z bogatą polichromią, zamontował organy,
wykonał także ogrodzenie cmentarza. Funkcje wikariusza pełnił od 1910 r. ks.
Dominik Jarzębiński, urodzony 4 sierpnia 1883, wyświęcony w 1909 r. Ks.
Gumiński zmarł w 12 listopada 1922 r. i został pochowany na cmentarzu w
Kraszewicach. Nagrobek ks. Władysława Gumińskiego (1857-1922) Żródło:
Catalogus Ecclesiarum et Utriusque Cleri tam Saecularis quam Regularis Dioecesis
Vladislaviensis seu Calissiensis pro Anno Domini 1913
Kraszewice, p. SS. Petri et Pauli
Apli ac S. Catharina VM. lapid. an. 1866 aedif.
sumptu parochianorum; n. a 7,894. Adm.
Wlad. Gumiński, 27 Jan. 1857, 80, 07.Vic. Dom. Jarzębiński, 4 Aug. 1883,
09, 10
Bibliografia:
Nagrobki giżyckie
Ks. Augustyn Konstanty Skwierczyński proboszcz giżycki w latach 1893-1901
(nagrobek po renowacji -2021)
Na cmentarzu
w Giżycach znajduje się ponad stuletni nagrobek proboszcza giżyckiego ks.
Augustyna Konstantego Świerczyńskiego.
Urodził się
6 lutego 1836r w Sieciechowie. Był synem Wojciecha i Zofii z domu Trzebińskiej.
Szkołę średnią ukończył w Radomiu. W 1857 r wstąpił do zakonu reformatów w
Siennicy koło Mińska. Święcenia kapłańskie przyjął w 1862.
Należał do zakonu reformatów wywiezionym po kasacie zakonów z Płocka do Włocławka. W styczniu 1865 poprosił biskupa o przyjęcie do pracy w diecezji. Zgodę na sekularyzacje uzyskał w Rzymie w 1875 roku. Początkowo pełnił funkcje wikariusza we Włocławku, potem w Boleszczynie i Słupcy. Od 1872 roku posługiwał na samodzielnych parafiach w Spicymierzu, Górce Pabiańskiej, Wygięzłowie i Malanowie.
Należał do zakonu reformatów wywiezionym po kasacie zakonów z Płocka do Włocławka. W styczniu 1865 poprosił biskupa o przyjęcie do pracy w diecezji. Zgodę na sekularyzacje uzyskał w Rzymie w 1875 roku. Początkowo pełnił funkcje wikariusza we Włocławku, potem w Boleszczynie i Słupcy. Od 1872 roku posługiwał na samodzielnych parafiach w Spicymierzu, Górce Pabiańskiej, Wygięzłowie i Malanowie.
Był
proboszczem w Giżycach od 19 grudnia 1893 roku. Wtedy to nastąpiła zamiana: ks.
Augustyn Skwierczyński z Malanowa i ks. Emiljan Dąbski z Giżyc jeden na miejsce
drugiego jak informowała Gazeta Świąteczna.
W skład
parafii wchodziły wówczas: Giżyce, Świerczyna, Ostrów, Mączniki, Renta,
Dębicze, Zaleśna i Zagórna kol., Pieczyska, Kiełpin, Skrzynki, Zawada, Palaty,
Podgrabów, Wirginki, Kłysze, Racławice, Szmaje, Kopeć, Ilskie. Na terenie
parafii działała szkoła w Ostrowie Kaliskim
Ks. Augustyn
Konstanty Skwierczyński zmarł 20 grudnia 1901 r. Na nagrobku
napisano że zmarł w wieku 67 lat. Faktycznie miał 65 lat.
Bibliografia:
1. Ks.
Michał Marian Grzybowski, Postawa Wincentego Chościak-Popiela, biskupa płockiego,
wobec kasaty klasztorów z 1864 r. w jego diecezji (w) Studia Płockie, tom
XI/1983
2. Ks.
Wojciech Frątczak, Duchowieństwo dekanatu tureckiego w świetle zarządzenia bpa Aleksandra
Bereśniewicza z 6 III 1884 r., Włocławek 2011 (w) Teologia i Człowiek nr 18
(2011)
3. ECCLESIARUM ET UTRIUSQUE CLERI TAM SAECULARIS
QUAM REGULARIS
DIOECESIS WLADISLAVIENSIS SEU CALISSIENSIS
PRO ANNO DOMINI 1896
4. Gazeta Świąteczna: R. 14, 1894, no 8
(686) .
