Na polskiej wsi XIX i XX wieku proboszcz był kimś znacznie więcej niż tylko duszpasterzem. W czasach zaborów pełnił rolę obrońcy narodowej tożsamości, strażnika języka polskiego i tradycji religijnych. To właśnie przy kościele gromadziła się lokalna społeczność, a proboszcz był nie tylko kapłanem, lecz także nauczycielem, doradcą i moralnym autorytetem.
W okresie międzywojennym księża nadal kształtowali życie lokalne — prowadzili organizacje parafialne, inicjowali działalność charytatywną, a niekiedy wspierali ruchy oświatowe i patriotyczne. Z kolei w trudnych latach okupacji i komunizmu, duchowni często stawali się głosem sprzeciwu wobec niesprawiedliwości, podtrzymując w ludziach nadzieję i poczucie wspólnoty.
Dlatego historia proboszczów w takich parafiach jak Giżyce to nie tylko zapis kolejnych nazwisk, ale także świadectwo ciągłości życia wspólnoty — jej zmagań, wiary i codziennych radości.
Ks. Aleksander Żurawski (1864-1932) - proboszcz gizycki (1924-1932)
Ks. Władysław Ulatowski (1893-1980) - proboszcz giżycki w latach 1932-1935
Ks. Stefan Trzask proboszcz Giżyc - męczennik Dachau proboszcz w latach 1935-1941
Ks. dr. Zdzisław Julian Kaczorowski (Łabowicz) - proboszcz w latach (1945-58)
Ks. Jan Jagiełło (1903–1977) – proboszcz giżycki (1958-1977), więzień niemieckiego KL Stutthof
Ks. Jan Grochowina (1933-1990) - proboszcz giżycki (1977-1990)
ks. Zdzisław Wesołowski - 1990 -1999ks. Grzegorz Mazurkiewicz - 1999 -2013
ks. kan. mgr Szymon Żuraw - od 2013
