Stefan Bałamącek (później jako Bałamoncek), syn Franciszka i Stefanii z domu Frankowskiej, urodzony dnia 24 lutego 1912 roku w Kuźnicy Grabowskiej (obecnie gmina Kraszewice, powiat ostrzeszowski, województwo wielkopolskie).
Uczestnik kampanii wrześniowej i żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Zmobilizowany 27 sierpnia 1939 r. do 38 Pułku Piechoty, w którego szeregach brał udział w walkach z Niemcami aż do rejonu Kowla. Tam dostał się do niewoli sowieckiej i został internowany. W 1942 r. na terenie ZSRR wstąpił do formowanego Wojska Polskiego, z którym przez Bliski Wschód dotarł do Włoch jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego. Brał udział w bitwie o Monte Cassino. Po zakończeniu działań wojennych został przetransportowany do Anglii. W 1946 r., po demobilizacji, powrócił do Polski.
Okres służby wojskowej:
– w Wojsku Polskim od 1 września do 27 września 1939 r.
– w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie od 1 lipca 1942 r. do 9 maja 1945 r.
Fakty te zostały potwierdzone w zaświadczeniu nr 325398 wydanym przez Zarząd Wojewódzki ZBoWiD w Sieradzu dnia 28 czerwca 1976 r.
Na klamrach odznaczeniowych widnieje napis: Monte Cassino.
Strzelec Stefan Bałamoncek, ur. w 1912 r., numer ewidencyjny 104, odznaczony Krzyżem Monte Cassino nr 123. Służył w Kwaterze Głównej Dowodzenia 2 Korpusu Polskiego.
Zmarł 25 grudnia 1991 w Brąszewicach i pochowany na miejscowym cmentarzu.
Żródła:
Akt urodzenia Stefana Bałamącka USC Kraszewice - 1912
Kwatera Główna Dowództwa 2 Korpusu - krzyz.montecassino.eu
