Wśród różnych obiektów tradycyjnej zabudowy wsi wielkopolskiej szczególne
miejsce, ze względu na lokalizację, formę i funkcję, zajmowała kuźnia, czyli budynek
mieszczący w sobie warsztat kowala... Miejsce, w którym wznoszono kuźnię w tradycyjnej zabudowie wsi, musiało odpowiadać dwom zasadniczym warunkom. Po pierwsze musiało być ono oddalone od
innych budynków, by zmniejszyć niebezpieczeństwo pożaru. Po drugie musiało zapewniać klientom łatwy do niej dostęp... Klasycznym przykładem
może być wieś Kraszewice w Kaliskiem, gdzie domostwa wraz z zabudowaniami gospodarczymi wzniesiono tylko po jednej stronie drogi, natomiast wolno stojącą kuźnię
po stronie przeciwnej — nie zabudowanej...
Konstrukcja szkieletowa przetrwała w budynkach kuźni zachowanych do dzisiaj
głównie w swej najbardziej technicznie zaawansowanej postaci jaką był: „mur pruski”.
Kuźnie o szkielecie drewnianym wypełnionym cegłą były dość powszechne na terenie
Wielkopolski jeszcze w II poł. XX w. Warsztaty kowalskie w „pruski mur” znamy m. in.: z terenu woj. kaliskiego z Kraszewic...
Źródło:
ZBIGNIEW JASIEWICZ (Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM)
ANTONI PELCZYK (Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy)
KUŹNIA JAKO OBIEKT ARCHITEKTONICZNY W KRAJOBRAZIE WSI WIELKOPOLSKIEJ OD XVIII DO XX WIEKU w STUDIA LEDNICKIE VII
Poznań — Lednica 2002
materiały przesłane przez p. Magdalenę Jeziorną
Wg. p. Jana Puchały kuźnia stała na gruntach pana Radosława Kłysza z ul. Wieluńskiej. Pan Jan Dybowski dodaje , ze kowalami byli pp. Kłysz i Żurawski (umiał ostrzyć brzytwy). Pan Michał Krzak pamięta kowala Piotra Żurawskiego.
