Zdjęcie
ks. Piotra Kobylińskiego pochodzi z pamiątkowego tabla - Pamiątka uroczystego obchodu pierwszej setnej
rocznicy koronacji cudownego obrazu św. Józefa w Kolegiacie Kaliskiej 31 maja-8
czerwca 1896
Parafialny kościół w Kraszewicach p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła został wybudowany w latach 1882-1907. Budowę rozpoczął w 1882 roku proboszcz Piotr Kobyliński według projektu Józefa Chrzanowskiego.
Parafialny kościół w Kraszewicach p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła został wybudowany w latach 1882-1907. Budowę rozpoczął w 1882 roku proboszcz Piotr Kobyliński według projektu Józefa Chrzanowskiego.
Po pierwszym budowniczym świątyni w Kraszewicach pozostało szereg pamiątek.
Tablica
erekcyjna kościoła w Kraszewicach - kamień węgielny znajdująca się ona na zewnątrz kościoła, z tyłu ołtarza głównego poświęcona 20 czerwca 1882 roku przez ks. Leopolda
Wałowskiego proboszcza parafii Godziesze (ur. 1820 - zm. 1.04.1888 r w
Godzieszach Wielkich) , w obecności proboszcza parafii Kraszewice ks. Piotra
Kobylińskiego i parafian.
Tak Przegląd Katolicki opisywał jej wmurowanie:
W d. 19 czerwca
wieczorem, proboszcz miejscowy w obecności parafjan umieścił w fundamentach
tam, gdzie ma być wielki ołtarz, krzyż drewniany w kwiaty ubrany. Następnego
dnia, umieszczony na stole w kościele kamień węgielny, ubrany w kwiaty,
wynieśli kapłani, ks. Gerlach i miejscowy proboszcz w processji, wobec pięciu
kapłanów i mnogiego ludu przy śpiewie znanego psalmu „Kto się w opiekę,“ przy
pomocy parafjan kamień ów także dźwigających w processji, na miejsce poprzednio
oznaczone. Tu po poświęceniu takowego i fundamentów umieścił go celebrujący ks.
Wałowski w miejscu oznaczonem. Pod kamień, w przygotowanym otworze, zachowano w
dwóch puszkach szklannej i blaszanej spisany na pargaminie, a przez obecnych
członków komitetu budowlanego i wszystkich kapłanów podpisany protokół tej
czynności, mający objaśnić potomność o dwóch tych obrzędach. Dokument
zamurowany zawierał opis dziejów tutejszej parafji, dwóch poprzednich kościołów
i obecnego stanu parafji pod względem moralnym i materjalnym.
Z tego okresu zachowały się w kościele dwa neogotyckie konfesjonały oraz ambona z r.1886 roku. Pamiątką po ks. Kobylińskim jest także marmurowa chrzcielnica, na której widnieje napis: Staraniem Księdza Kobylińskiego. Ofiara Matek parafii Kraszewice 1886 r.
Kościół w Kraszewicach ( widok obecny)
Warto zapoznać z biogramem ks. Piotra Kobylińskiego:
Źródło: St.
Małyszko, Słownik biograficzny Wielkopolski Południowo-Wschodniej Ziemi
Kaliskiej, t.2, Kaliskie Tow. Przyjaciół Nauk 2003, s.104-105,
"Ks. Kobyliński Piotr (1814-1896)
Urodził się 15 czerwca 1814r. w
Środzie. Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu
i w 1835 r. wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. W 1836 przeniósł się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Warszawskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 29 kwietnia 1838 r.
i w latach 1839-1942 pełnił posługę duszpasterską jako wikariusz paraf. św. Mikołaja w Kaliszu,
a następnie parafii NMP w Kaliszu. W 1844 został proboszczem w podlaskim Dobrzecu. Za pomoc w przerzucie przez granicę ludzi do przygotowywanego przez Ludwika Mirosławskiego powstania został w 1846 aresztowany i skazany na zsyłkę na Sybir. Karę tę zamieniono na 3-letni pobyt w klasztorze w Lipnowie „dla zdrożnych księży’’. Na probostwo w Dobrzecu powrócił w 1849 i nadal angażował się w działalność społeczno-patriotyczną i oświatową wśród parafian, a później pracę badawczą i publicystyczną. W 1861 r. wybrany został członkiem Kaliskiej Rady Powiatowej: pełnił funkcję wizytatora szkół elementarnych i szpitali. Wyznaczony był także na prezesa komitetu „Straż Bezpieczeństwa” na teren pow. kaliskiego w 1865r. prowadził poszukiwania grobu księcia kaliskiego Mieczysława Starego i rozpoczął publikacje artykułów historycznych w „Tygodniku Katolickim Grodziskim” m.in. Kalisz pod względem religijnym. W latach 1851-54 był dziekanem kaliskim, od 1857 kanonikiem kolegiaty kaliskiej. Okresowo pełnił funkcję egzaminatora prosynodalnego asesora i sędziego surrogota konsystorza kaliskiego. W wyniku ciągłego nacisku carskiej Komisji Rządowej przestał być w 1866 r. proboszczem w przygranicznym Dobrzecu i został administratorem paraf.
w Małym Kliczkowie, a w 1882 w Kraszewicach. Tego roku został archidiakonem kolegiaty kaliskiej, późn. (1891?) prałatem.
i w 1835 r. wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. W 1836 przeniósł się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Warszawskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 29 kwietnia 1838 r.
i w latach 1839-1942 pełnił posługę duszpasterską jako wikariusz paraf. św. Mikołaja w Kaliszu,
a następnie parafii NMP w Kaliszu. W 1844 został proboszczem w podlaskim Dobrzecu. Za pomoc w przerzucie przez granicę ludzi do przygotowywanego przez Ludwika Mirosławskiego powstania został w 1846 aresztowany i skazany na zsyłkę na Sybir. Karę tę zamieniono na 3-letni pobyt w klasztorze w Lipnowie „dla zdrożnych księży’’. Na probostwo w Dobrzecu powrócił w 1849 i nadal angażował się w działalność społeczno-patriotyczną i oświatową wśród parafian, a później pracę badawczą i publicystyczną. W 1861 r. wybrany został członkiem Kaliskiej Rady Powiatowej: pełnił funkcję wizytatora szkół elementarnych i szpitali. Wyznaczony był także na prezesa komitetu „Straż Bezpieczeństwa” na teren pow. kaliskiego w 1865r. prowadził poszukiwania grobu księcia kaliskiego Mieczysława Starego i rozpoczął publikacje artykułów historycznych w „Tygodniku Katolickim Grodziskim” m.in. Kalisz pod względem religijnym. W latach 1851-54 był dziekanem kaliskim, od 1857 kanonikiem kolegiaty kaliskiej. Okresowo pełnił funkcję egzaminatora prosynodalnego asesora i sędziego surrogota konsystorza kaliskiego. W wyniku ciągłego nacisku carskiej Komisji Rządowej przestał być w 1866 r. proboszczem w przygranicznym Dobrzecu i został administratorem paraf.
w Małym Kliczkowie, a w 1882 w Kraszewicach. Tego roku został archidiakonem kolegiaty kaliskiej, późn. (1891?) prałatem.
W
Kraszewicach pobudował w latach. 1882-88 kościół p.w.św.św. Piotra i Pawła, a w
1888 został proboszczem paraf. w Goszczanowie i wkrótce opracował jej
monografię.
Z kolei w 1891 roku objął probostwo
w Błaszkach i doprowadził do konsekracji miejscowego kościoła p. w . św. Anny.
Zmarł 15 czerwca 1896 roku w
Błaszkach i przy manifestacyjnym udziale tysięcy wiernych został pochowany na
cmentarzu parafialnym.
Bibliografia biogramu zamieszczonego w SbWP-WZK:
Parczewski A. J., Ks. Piotr Kobyliński, Kaliszanin 1888 nr
47;
Ciesielski M. Ś. P. ks. prałat Piotr Kobyliński, Gaz.
Kal. 1896 nr 40, 41;
Tuzin R., Błaszki „Wzgórze Anny”. Błaszki 2000- Kaliszanin
1892 nr 43; Tyg. Katol. Grodz. 1865 nr 50 i nast.-
Szatko S., Dobrzec w dziejach przeszłości. 1964. Biuro paraf.
w Dobrzecu, maszynopis"
Zdjęcia
nagrobka ks. Piotra Kobylińskiego z cmentarza w Błaszkach autorstwa p.
Magdaleny Jeziornej, której składam podziękowania za ich udostępnienie.
Warto przeczytać jeszcze:
Artykuł autorstwa Marka Króla w Kurierze Błaszkowskim nr 2 (22) 2016 s.20
Ksiądz, który nie bał się cara
Warto przeczytać jeszcze:
Artykuł autorstwa Marka Króla w Kurierze Błaszkowskim nr 2 (22) 2016 s.20
Ksiądz, który nie bał się cara
Szereg informacji z pobytu ks. Kobylińskiego w Goszczanowie możemy przeczytać http://sieradzkiewsie.blogspot.com/2013/05/goszczanow.html