Ks. Bonawentura Pawliński proboszcz parafii Kraszewice (1872-1881)

Bonawentura Pawliński urodził się w Wieluniu 13 lipca 1813 r. w rodzinie mieszczańskiej.

Births (Akta urodzeń) 1812-1813 Kolegiata Wieluń s. 73 i 74

Wykształcenie początkowo odbierał w szkole prowadzonej przez księży pijarów w Wieluniu. Tą edukacje zakończył w 1830 roku. W 1832 roku wstąpił do seminarium diecezjalnego we Włocławku. Wyświęcony na kapłana w 1837 roku. Był to pierwszy kapłan, którego wyświecił ks. Bp Tomaszewski w swojej diecezji, w tym celu został umyślnie zatrzymany przez profesorów w seminarium. Po wyświeceniu przez pół roku pracował jako wikariusz w parafii iwanowickiej pod Kaliszem. Już w 1838 otrzymał probostwo w sąsiadującym z Iwanowicami, Stawie. Tak szybkie mianowanie proboszczem zawdzięczał łagodnemu usposobieniu, pilności w pracy i dbałości o porządek. Probostwo w Stawie było oparte jedynie na dochodach z gruntów rolnych, a zarówno kościół, plebania jak i budynki gospodarcze były bardzo zaniedbane. W ciągu pierwszych siedmiu lat skupił na pracy duszpasterskiej ale również naprawił kościół (przekładając dach) a wnętrze oczyścił, wybielił i wyposażył w niezbędne sprzęty. Wzniósł także murowaną dzwonnicę, otoczył murem cmentarz. Przy kościele wybudował także nowy murowany szpital i wyprosił u brata arcybiskupa Wolickiego fundusz na utrzymanie dwóch ubogich. Następnie przystąpił do budowy od podstaw nowych budynków gospodarczych i plebani i urządzenia sadu przy niej. Grunta plebańskie rozproszone w 40 kawałkach, droga dobrowolnych umów scalił w trzy pola. Wszystkie te dzieła nie byłyby możliwe beż życzliwej pomocy parafian w Stawie, u których ks. Pawliński pozostał w życzliwej pamięci. Udowodnili to licznie przybywając na pogrzeb kapłana do Kraszewic. Wszystkie dzieła ks. Pawlińskiego zasługują na szczególną uwagę zarówno ze względu na nieprzychylny stosunek władz do wydawania pozwoleń  na budownictwo kościelne jak również biednych parafian i niezamożne tamtejsze dwory. Posługę w Stawie pełnił 19 lat. Później krótko w 1858 był proboszczem w Kole.

Jego praca znajdowała uznanie władz kościelnych. W roku 1848 ks. Bonawentura Pawliński został przez biskupa Tomaszewskiego mianowany kanonikiem honorowym kaliskim. W roku 1857 biskup Marczewski zaszczycił go kanonia gremialną kolegiaty kaliskiej a w roku 1863 prałaturą tejże kolegiaty. W roku 1855 ks. Pawliński został asesorem konsystorza kaliskiego a później jego surogatem. Z kolei biskup Popiel zaszczycił go w 1878 r. prałaturą archidiakona kolegiaty.

Ks. Pawliński pełnił także do 1857 r. pełnił obowiązki dziekana dekanatu stawskiego a do 1862r. dekanatu kaliskiego. W 1871 był proboszczem w Chełmcach pod Kaliszem. Od 1872  obejmuje urząd proboszcza w Kraszewicach. Ostatnie 4 laty tej posługi przeżył sparaliżowany. 

Akta Konsystorza Generalnego Kaliskiego  z 5 sierpnia 1872

W tych trudnych chwilach pomoc niósł mu jego młodszy brat ks. Konstanty Pawliński, proboszcz w Brzeźnie w dekanacie sieradzkim.

Bonawentura Pawliński, prałat, archidiakon kolegiaty kaliskiej, sędzia surogat konsystorza kaliskiego zmarł w 68 roku życia i 44 roku kapłaństwa 20 października 1881w Kraszewicach. Pogrzeb odbył się 23 i 24 października 1881 przy licznym udziale duchowieństwa i parafian.

Akt zgonu ks. Bonawentury Pawlińskiego Z-156 USC Kraszewice

Bibliografia biogramu :

Przegląd Katolicki. 1881.11.17 R.19 nr 46  s. 750-751
Elenchusy: W-1849, 1872

Wiek : gazeta polityczna, literacka i społeczna. R. 10, 1882, nr 47

W tym samym roku parafianie z Kraszewic żegnali etatowego wikariusza ks. Maurycego Majorowicza lat 54 (Z-137/1881 USC Kraszewice).