Ciekawostka historyczna, z I połowy XIX wieku, gdy nasze tereny były przygranicznymi. W 1843 roku przeniesiono Urząd Celno Kontrolowy z Kuźnicy Grabowskiej do Kraszewic o czym informował Wydział Skarbowy, Sekcji Dochodów Niestałych, Rządu Gubernialnego Kaliskiego.
Źródło: Dziennik Urzędowy Gubernii Kaliskiéy. 1843, nr 7 (18 lutego) + dod.
O mostach drewnianych w Grabowie nad Prosną i o tym dlaczego mieszkańcy Kraszewic przed wojną wędrowali do Wielunia przez Grabów i Kępno (1937)
Źródło: Dziennik Poznański z 9 kwietnia 1937 roku
Za kilka dni (1 kwietnia) przypada 598 rocznica założenia Kuźnicy Grabowskiej. Z tej okazji krótki szkic na ten temat.
Wielka
historia Kuźnicy Grabowskiej
Przywilej
w Lewoczy
Dzieje Kuźnicy zwanej dzisiaj Grabowską rozpoczynają się 1 kwietnia 1423 na Spiszu, w Lewoczy (obecnie miasto we wschodniej Słowacji). W tym mieście często, zwłaszcza w XV wieku, odbywały się spotkania sąsiednich monarchów. W pierwszych dniach kwietnia 1423 roku spotkał się król Władysław Jagiełło z królem węgierskim cesarzem Zygmuntem Luksemburskim. Ten ostatni za cenę rezygnacji Jagiełły z kandydowania do tronu czeskiego zobowiązał przybyłych do Lewoczy posłów krzyżackich do respektowania układu zawartego z Polską nad jeziorem Mnichów. Wtedy też król Władysław Jagiełło nadał Długoszowi przywilej założenia na terytorium Kraszewic nowej „kuźnicy” ( huty żelaza). Z dokumentu tego dowiadujemy się że rzeka, na której miała powstać huta nosiła nazwę Oleśnica a teren w XV w. należał do powiatu kaliskiego.
Świadkami
nadania tego przywileju byli: Wojciech Jastrzębiec (kanclerz królewski i biskup
krakowski), Jan Szafraniec (podkanclerzy koronny), Jan Tarnowski, z Tarnowa,
wojewoda krak., Sędziwój z Ostroroga (wojewoda poznański), Mikołaj z Michałowa
(wojewoda sandomierski) i Maciej z Łabiszyna (wojewoda inowrocławski).
Dziś (27.03) nad moim domem przeszła pierwsza wiosenna burza. Poniżej opis burzy nad Kraszewicami z 16 lipca 1891 roku.
Źródło: Zorza 18 lipca 1891
W poprzednich wiekach nasz region często nawiedzały różnego rodzaje epidemie. Największe z nich to epidemia cholery w latach 1847-48 oraz tzw. grypy "hiszpanki w latach 1919-20. Tutaj przykład epidemii ospy z roku 1893. Współcześnie radzimy sobie z tym problemem dzięki szczepionkom.
Źródło: Gazeta Kaliska informacyjno-anonsowa R.1, nr 29 (8 lipca 1893)
Dramatyczny opis śmierci w bitwie pod Kuźnicą Grabowską pochodzącego z Kraszewic małoletniego powstańca Romana ( tutaj w teksie Wojciecha) Pikulskiego (26.02.1863), pochodzący z gazety zaboru pruskiego.
Źródło: Gazeta W. Xięstwa Poznańskiego. 1863, nr 55 (6 marca) s.3
Poniżej opis dotyczący Jakuba Orłowskiego (ok .1726 -1775) z Rojowa
„W 1763 r. Imć Pan Jakób Orłowski, trzymający Rojów, pod Ostrzeszowem, w ciężkiej chorobie bez nadziei życia zostając i już na drogę wieczności się gotując, zaprosił O. Bernardyna z Ostrzeszowa do dyspozycji duszy swojej, poczem, gdy zaczął konać, cały dwór płaczem napełnił. Zakonnik ów pobożny, a wiadomy cudów i łask św. Józefa w Kaliszu, zawołał z ufnością: „Oddaj się, Wielmożny Panie, św. Józefowi cudownemu w kolegiacie kaliskiej, a ufaj, ze ten święty Patryarcha do życia i zdrowia cię przyprowadzi i przyrzeknij mu, że jak ozdrowiejesz, pieszo do jego obrazu pójdziesz”. Chory mówić już nie mogący, na znak, że to uczyni, rękę kapłana uścisnął. Zakonnik, kazawszy wszystkim poklęknąć, litanię do św. Józefa odmawiać z nim począł. Pod koniec litanii konający pić zawołał: „dziękuje ci ojcze, żeś mi po zdrowie i życie do św. Józefa kaliskiego iść kazał, już mi on zdrowie u Boga uprosił”. Zaraz tędy wstał, ubrał się do wieczerzy zasiadł ku podziwowi wszystkich. Pieszo przyszedł do św. Józefa i po odprawieniu Sakram. SSw. i po mszy św. votum srebrne złożył.”
Jakub Orłowski przeżył opisywane zdarzenie 12 lat. Możemy dzisiaj odtworzyć wiele faktów z jego życia na podstawie Tek Dworzaczka.
Urodzony ok. 1726 r., był od 1759 do 1768 roku administratorem majątku Rojów i mężem Katarzyny Pawłowskiej, córki Stanisława i Marianny Kotarbskiej. W Rojowie rodziły się dzieci Orłowskich: Anna i Barbara, bliźniaczki, ochrzczone z ceremonii 26.04.1759 r., Magdalena Barbara Anna, ochrzczona 31.07.1760 r., Józef Stanisław ochrzczony 28.01.1762 r., Józefa Marianna ochrzczona 17.04.1763 r. i Marianna Anna Katarzyna, ochrzczona 1.05. 1766 r.
Kolejne dzieci Orłowskich rodziły się w Siedlikowie, stąd możemy wnioskować że Orłowscy nie administrowali już Rojowem po 1768 roku; Franciszka Anna Barbara, ochrzczona 5 III 1769 r., Andrzej Franciszek, ochrzczony z wody 3 XI 1771, z ceremonii 8.09.1774 r. i Franciszka Anna Barbara, ochrzczona 9.04.1774 r.
