Pamiątki po bohaterach Monte Cassino

W przeddzień rocznicy bitwy pod Monte Cassino chciałbym przypomnieć postacie upamiętnione na tablicy pomnika w Kuźnicy Grabowskiej: sierżanta Anatoliusza Wągrowskiego, plutonowego Mieczysława Szczygła, kaprala Leona Sibińskiego, kaprala Władysława Kołaczka.
Pamiątki zostały zebrane przez p. Michała Krzaka z okazji wystawy okolicznościowej i odsłonięcia pomnika w 2009 roku.

Sierżant Anatoliusz Wągrowski

Urodzony 22 października 1912 roku w Kijowie na Ukrainie. 19 lutego 1939 roku wziął ślub kościelny z Marianną Pietrzak pochodzącą z Kuźnicy Grabowskiej, w miejscowości Kraszewice. Ich syn, Krzysztof, przyszedł na świat 8 stycznia 1950 roku (zmarł w 1978 roku). Zmarł 23 marca 1969 roku w wieku 56 lat i został pochowany na cmentarzu w Kraszewicach.

 Plutonowy Mieczysław Szczygieł

Mieczysław Szczygieł urodził się 20 grudnia 1910 w Kuźnicy Grabowskiej jako syn Antoniego i Wiktorii z Jajaków. Był uczestnikiem wojny obronnej 1939 jako podoficer w stopniu wachmistrza 7 Pułku Ułanów Lubelskich .  

Był żołnierzem II Korpusu Polskiego i uczestnikiem bitwy pod Monte Casino.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i innymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi. Był wieloletnim członkiem władz Koła Pułkowego i członkiem Zarządu Stowarzyszenia.

Zmarł 18 października 1988 roku w wieku 77 lat po długiej i ciężkiej chorobie w Slough i pochowany 25 października na tamtejszym cmentarzu . 

Kapral Leon Sibiński (1912 - 1993)

 Leon Sibiński urodził się 1 sierpnia 1912 roku w Czajkowie, w powiecie wieluńskim. Ukończył tam cztery klasy szkoły podstawowej. W 1935 roku ożenił się z Józefą Sibińską, z domu Kędzia. W 1936 roku zakończył czynną służbę wojskową, awansując na stopień starszego strzelca w 44 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem, obecnie miasto na Ukrainie. W marcu został skierowany do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Sieradzu w celu przeprowadzenia manewrów wojskowych. 23 sierpnia, w trakcie mobilizacji alarmowej, został przydzielony do 28 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi.

W dniach 4-5 września uczestniczył w bitwie na linii rzeki Warty pod Sieradzem. Z Sieradza, wraz z wojskiem, wycofał się do Warszawy przez Pruskie Błota pod Garbolinem, a następnie z Garbolina do Kowala pod dowództwem kapitana Bolesława Antońa, który został zamordowany w lesie katyńskim wiosną 1940 roku. Dnia 22 września 1939 roku żołnierze złożyli broń i zostali internowani do ZSRR, gdzie zostali zmuszeni do pracy przy budowie mostów w obozie Brody, będącym jenieckim obozem pracy NKWD, obecnie miejscowością na Ukrainie.

W wyniku układu Sikorski-Majski z 1941 roku, rozpoczęto tworzenie 6 Dywizji Piechoty Armii Polskiej na Wschodzie. Leon Sibiński wstąpił do armii i został wysłany na szkolenie do Tockoje (miasta w Rosji), gdzie otrzymał stopień kaprala. Następnie, z Tockoje został przeniesiony do Taszkientu w Uzbekistanie na dalsze szkolenie. W sierpniu 1942 roku przetransportowano go do Persji, a potem kolejno do Iranu, Iraku, Palestyny, Syrii i Egiptu. Z Egiptu, przemierzając Morze Śródziemne, dotarł na front w Monte Cassino, gdzie służył jako dowódca drużyny karabinów maszynowych.

W trakcie głównego ataku na klasztor, 18 maja 1944 roku,  Leon Sibiński odniósł ranę głowy od wybuchu pocisku artyleryjskiego. Został ewakuowany do szpitala polowego, gdzie pozostał do końca czerwca 1944 roku. Po wyzdrowieniu powrócił na linię frontu. Uczestniczył w bitwach o rzekę Tilitrano we Włoszech, Ankonę, Soretto, a także o Linię Gotów, uznawaną przez Niemców za nieprzekraczalną. Następnie kontynuował walkę o wyzwolenie doliny Padu u podnóża Alp, gdzie znowu został ranny w głowę. W szpitalu przebywał aż do kwietnia 1945 roku, z powodu nawrotu chorób tropikalnych, takich jak malaria, dyzenteria, zimnica i czerwonka.

W kwietniu 1945 roku Leon Sibiński został przewieziony do Anglii do szpitala numer 11 dla inwalidów wojennych. W 1947 roku zgłosił chęć powrotu do Polski przed władzami wojskowymi Polski Ludowej, które zorganizowały jego powrót. Jego majątek został skonfiskowany podczas wojny, a żona i syn zostali zmuszeni do pracy przymusowej w Niemczech na farmie Fritz Pieper w Heidemühlen, skąd wrócili do Polski w 1945 roku. Po powrocie, schorowany i bez środków do życia, Leon zamieszkał z rodziną w Bigosach koło Czajkowa. Tam urodziło się dwoje jego dzieci: córka Helena w 1951 roku i syn Józef w 1953 roku. Rozpoczął pracę w PGR w Torzeńcu, a później w PGR Karolew (część wsi Książenice). Po parcelacji gruntów w Karolewie otrzymał 9,65 ha ziemi, gdzie rozwinął swoje gospodarstwo. W 1974 roku, z powodu złego stanu zdrowia, przyznano mu rentę inwalidy wojennego II grupy. Leon Sibiński zmarł 9 czerwca 1993 roku.

Kapral Władysław Kołaczek

Kapral Władysław Kołaczek urodził się 13 lutego 1904 roku w Kuźnicy Grabowskiej, jako syn Józefa i Ewy z domu Klińskich. Miał starsze rodzeństwo: Adama (1894–1952), Mariannę (1896–1980), Józefa (1899–1900) oraz Ignacego Kołaczka (1901–?). Jego pierwszą żoną była Marianna Szorek, z którą miał córkę Teresę, urodzoną 22 czerwca 1930 roku w Kuźnicy Grabowskiej (zmarła 17 lutego 1942 roku tamże). Marianna zmarła 19 maja 1932 roku w Kuźnicy Grabowskiej. Władysław Kołaczek ożenił się ponownie 10 lutego 1936 roku w Kraszewicach z Leokadią Szlachta, z którą miał dwoje dzieci: Jana (1950-1997). Zmarł w 1972 roku w wieku 67 lat.

Legitymacja pracownicza z 1931