Ks. Piotr Gutman (proboszcz Kraszewic w latach 1887-1907)

Piotr Gutman urodził się 26 VI 1857. Ukończył gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim.  Po ukończeniu seminarium włocławskiego 29 lutego 1880 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Chościak - Popiela. Następnie został skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w następujących parafiach: Warta, Tuszyn (1881), Włocławek (1882), i Piotrków Trybunalski (1883). Na ostatnim wikariacie w 1883 r. przejął także obowiązki notariusza w miejscowym konsystorzu z uposażeniem 150 rubli. Po trzech latach pracy na wspomnianym stanowisku swoje obowiązki przekazał drugiemu wikariuszowi parafii piotrkowskiej. 1 marca 1886 r. został mianowany administratorem parafii Wieruszów, skąd 5 listopada 1887 r. przeniesiono go na probostwo do Kraszewic w dekanacie wieluńskim oficjalacie kaliskim.

Na tej ostatniej parafii dokończył budowę miejscowego kościoła parafialnego. Jego wzniesienie w latach 1882-87 prowadził ks. Piotr Kobylański. Popadł jednak w konflikt z parafianami i został przeniesiony do Godziesz. 

 

Zdjęcie ks. Piotra Gutmana pochodzi ze zbiorów p. Jakuba Stolarka, (któremu składam podziękowania za jego udostępnienie). z pamiątkowego tabla - Pamiątka uroczystego obchodu pierwszej setnej rocznicy koronacji cudownego obrazu św. Józefa w Kolegiacie Kaliskiej 31 maja-8 czerwca 1896

 

W Kraszewicach ks. Gutman naraził się poważnie władzom carskim za namawianie ludności, aby żądała wprowadzenia języka polskiego do pracy kancelaryjnej w gminie Kuźnica Grabowska. Naczelnik Powiatu wieluńskiego 29 grudnia 1905. powiadomił gubernatora kaliskiego że pod wpływem proboszcza parafii Kraszewice, powiatu wieluńskiego księdza Piotra Gutmana, uchwałą gminy Kuźnica Grabowska z 27 listopada 1905 żąda całkowitego wprowadzenia do tego urzędu gminnego języka polskiego, także do sądu gminnego, do szkół powszechnych i do akt urzędu stanu cywilnego. Donosząc o powyższym, naczelnik dodawał, że usunięcie z Kraszewic księdza Piotra Gutmana albo jego zaaresztowanie wobec wpływu jaki ma na parafian, mogłoby wywołać niepożądane następstwa, dlatego prosił o wezwanie go do Kalisza i wydanie tam odpowiedniego zarządzenia.

W dwa lata po tych wydarzeniach zmarł 4 stycznia 1907 r. w Kraszewicach. Pełnił funkcje proboszcza w Kraszewicach przez 19 lat. Był także kanonikiem honorowym Kolegiaty Kaliskiej. Został pochowany na cmentarzu w Kraszewicach.

Tekst biogramu zgłoszony do kolejnej edycji Słownika Biograficznego Południowej Wielkopolski

Bibliografia biogramu:

S. Karwowski, Grabów w dawnej ziemi wieluńskiej, Poznań 1890, s.11

P. Kubicki, Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915, cz. 3, t. 2, s. 19. 
W. Wlaźlak, Organizacja i działalność Konsystorza Foralnego Piotrkowskiego w latach 1819-1918, Częstochowa 2009

A tak  wspominał ks. Piotra Gutmana proboszcza parafii kraszewickiej leśniczy p. Roman Plewiński (1886-1977) rodem z Kraszewic.

 
Skan - Twój Puls Tygodnia nr 31 (561)  z 30.07.2013r s. 22


 W 1891 ks. Gutman zapisał się w poczet członków rzeczywistych Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim

Tydzień [Piotrków nr 51 8 (20) grudnia 1891] http://docplayer.pl/3706734-Wydawnictwa-gwiazdkowe.html

W 1898 roku Ks. Piotr Gutman brał udział w uroczystościach odpustowych opieki św. Józefa w kościele Panny Maryi w Kaliszu.

 

Źródło: Przegląd Katolicki. 1898.06.30 R.36 nr 26 s.15   
www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=259457

Ks. Piotr Kobyliński (proboszcz 1882-1887) - pierwszy budowniczy kraszewickiego kościoła

Zdjęcie ks. Piotra Kobylińskiego pochodzi z pamiątkowego tabla - Pamiątka uroczystego obchodu pierwszej setnej rocznicy koronacji cudownego obrazu św. Józefa w Kolegiacie Kaliskiej 31 maja-8 czerwca 1896 

 Parafialny kościół w Kraszewicach p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła został wybudowany w latach 1882-1907.  Budowę rozpoczął w 1882 roku proboszcz Piotr Kobyliński według projektu Józefa Chrzanowskiego.

Po pierwszym budowniczym  świątyni  w Kraszewicach pozostało szereg pamiątek.

Tablica erekcyjna kościoła w Kraszewicach - kamień węgielny znajdująca  się ona na zewnątrz kościoła, z tyłu ołtarza głównego poświęcona 20 czerwca 1882 roku przez ks. Leopolda Wałowskiego proboszcza parafii Godziesze (ur. 1820 - zm. 1.04.1888 r w Godzieszach Wielkich) , w obecności proboszcza parafii Kraszewice ks. Piotra Kobylińskiego i parafian.

Tak Przegląd Katolicki opisywał jej wmurowanie:

W d. 19 czerwca wieczorem, proboszcz miejscowy w obecności parafjan umieścił w fundamentach tam, gdzie ma być wielki ołtarz, krzyż drewniany w kwiaty ubrany. Następnego dnia, umieszczony na stole w kościele kamień węgielny, ubrany w kwiaty, wynieśli kapłani, ks. Gerlach i miejscowy proboszcz w processji, wobec pięciu kapłanów i mnogiego ludu przy śpiewie znanego psalmu „Kto się w opiekę,“ przy pomocy parafjan kamień ów także dźwigających w processji, na miejsce poprzednio oznaczone. Tu po poświęceniu takowego i fundamentów umieścił go celebrujący ks. Wałowski w miejscu oznaczonem. Pod kamień, w przygotowanym otworze, zachowano w dwóch puszkach szklannej i blaszanej spisany na pargaminie, a przez obecnych członków komitetu budowlanego i wszystkich kapłanów podpisany protokół tej czynności, mający objaśnić potomność o dwóch tych obrzędach. Dokument zamurowany zawierał opis dziejów tutejszej parafji, dwóch poprzednich kościołów i obecnego stanu parafji pod względem moralnym i materjalnym.

Z tego okresu  zachowały się w kościele dwa neogotyckie konfesjonały oraz ambona z r.1886 roku.  Pamiątką po ks. Kobylińskim jest także marmurowa chrzcielnica, na której widnieje napis: Staraniem Księdza Kobylińskiego. Ofiara Matek parafii Kraszewice 1886 r.  

Kościół w Kraszewicach ( widok obecny)

Warto zapoznać z biogramem ks. Piotra Kobylińskiego:

Źródło: St. Małyszko, Słownik biograficzny Wielkopolski Południowo-Wschodniej Ziemi Kaliskiej, t.2, Kaliskie Tow. Przyjaciół Nauk  2003, s.104-105,

"Ks. Kobyliński Piotr (1814-1896)

Urodził się 15 czerwca 1814r. w Środzie. Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu 
i w 1835 r.  wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. W 1836 przeniósł się na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Warszawskiego. Święcenia kapłańskie przyjął  29 kwietnia 1838 r.
 i w latach 1839-1942 pełnił posługę duszpasterską  jako wikariusz paraf. św. Mikołaja w Kaliszu,
a następnie parafii  NMP w Kaliszu. W 1844 został  proboszczem w podlaskim Dobrzecu. Za pomoc w przerzucie przez granicę ludzi do przygotowywanego przez Ludwika Mirosławskiego powstania został w 1846 aresztowany i skazany na zsyłkę na Sybir. Karę tę zamieniono na 3-letni pobyt w klasztorze w Lipnowie „dla zdrożnych księży’’. Na probostwo w Dobrzecu powrócił w 1849 i nadal angażował się w działalność społeczno-patriotyczną i oświatową wśród parafian, a później  pracę badawczą i publicystyczną. W 1861 r. wybrany został członkiem Kaliskiej Rady Powiatowej: pełnił funkcję wizytatora szkół elementarnych i szpitali. Wyznaczony był także na prezesa komitetu „Straż Bezpieczeństwa” na teren pow. kaliskiego w 1865r. prowadził poszukiwania grobu księcia kaliskiego Mieczysława Starego i rozpoczął publikacje artykułów historycznych w „Tygodniku Katolickim Grodziskim” m.in. Kalisz pod względem religijnym. W latach 1851-54 był dziekanem kaliskim, od 1857 kanonikiem kolegiaty kaliskiej. Okresowo pełnił funkcję egzaminatora prosynodalnego asesora i sędziego surrogota konsystorza kaliskiego. W wyniku ciągłego nacisku carskiej Komisji Rządowej przestał być w 1866 r. proboszczem w przygranicznym Dobrzecu i został administratorem paraf.
w Małym Kliczkowie, a w 1882 w Kraszewicach. Tego roku  został archidiakonem kolegiaty kaliskiej, późn. (1891?) prałatem.

W Kraszewicach pobudował w latach. 1882-88 kościół p.w.św.św. Piotra i Pawła, a w 1888 został proboszczem paraf. w Goszczanowie i wkrótce opracował jej monografię.

Z kolei w 1891 roku objął probostwo w Błaszkach i doprowadził do konsekracji miejscowego kościoła p. w . św. Anny.

Zmarł 15 czerwca 1896 roku w Błaszkach i przy manifestacyjnym udziale tysięcy wiernych został pochowany na cmentarzu parafialnym.

Bibliografia biogramu zamieszczonego w SbWP-WZK:

Parczewski A. J., Ks. Piotr Kobyliński, Kaliszanin 1888 nr 47;

Ciesielski M. Ś. P. ks. prałat Piotr Kobyliński, Gaz.  Kal. 1896 nr 40, 41;

Tuzin R., Błaszki „Wzgórze Anny”. Błaszki 2000- Kaliszanin 1892 nr 43; Tyg. Katol. Grodz. 1865 nr 50 i nast.-

Szatko S., Dobrzec w dziejach przeszłości. 1964. Biuro paraf. w Dobrzecu, maszynopis"

 Zdjęcia nagrobka ks. Piotra Kobylińskiego z cmentarza w Błaszkach autorstwa p. Magdaleny Jeziornej, której składam podziękowania za ich udostępnienie.

 

Warto przeczytać jeszcze:
Artykuł autorstwa Marka Króla w Kurierze Błaszkowskim nr 2 (22) 2016 s.20
Ksiądz, który nie bał się cara

 

Szereg informacji z pobytu ks. Kobylińskiego w Goszczanowie możemy przeczytać http://sieradzkiewsie.blogspot.com/2013/05/goszczanow.html

Ks. Bonawentura Pawliński proboszcz parafii Kraszewice (1872-1881)

Cykl - Proboszczowie parafii Kraszewice. Odcinek 2.
Ks. Bonawentura Pawliński.
Pochowany prawdopodobnie w tej samej kaplicy co poprzedni proboszcz ks. Malinowski. Był proboszczem w Kraszewicach przez 9 lat. U schyłku swojego życia przez 4 lata był sparaliżowany.
 Urodził się w Wieluniu 13 lipca 1813 r. w rodzinie mieszczańskiej. Ojciec był kuśnierzem.

Wykształcenie początkowo odbierał w szkole prowadzonej przez księży pijarów w Wieluniu. Tą edukacje zakończył w 1830 roku. W 1832 roku wstąpił do seminarium diecezjalnego we Włocławku. Wyświęcony na kapłana w 1837 roku. Był to pierwszy kapłan, którego wyświecił ks. Bp Tomaszewski w swojej diecezji, w tym celu został umyślnie zatrzymany przez profesorów w seminarium. Po wyświeceniu przez pół roku pracował jako wikariusz w parafii iwanowickiej pod Kaliszem. Już w 1838 otrzymał probostwo w sąsiadującym z Iwanowicami, Stawie. Tak szybkie mianowanie proboszczem zawdzięczał łagodnemu usposobieniu, pilności w pracy i dbałości o porządek. Probostwo w Stawie było oparte jedynie na dochodach z gruntów rolnych, a zarówno kościół, plebania jak i budynki gospodarcze były bardzo zaniedbane. W ciągu pierwszych siedmiu lat skupił na pracy duszpasterskiej ale również naprawił kościół (przekładając dach) a wnętrze oczyścił, wybielił i wyposażył w niezbędne sprzęty. Wzniósł także murowaną dzwonnicę, otoczył murem cmentarz. Przy kościele wybudował także nowy murowany szpital i wyprosił u brata arcybiskupa Wolickiego fundusz na utrzymanie dwóch ubogich. Następnie przystąpił do budowy od podstaw nowych budynków gospodarczych i plebani i urządzenia sadu przy niej. Grunta plebańskie rozproszone w 40 kawałkach, droga dobrowolnych umów scalił w trzy pola. Wszystkie te dzieła nie byłyby możliwe beż życzliwej pomocy parafian w Stawie, u których ks. Pawliński pozostał w życzliwej pamięci. Udowodnili to licznie przybywając na pogrzeb kapłana do Kraszewic. Wszystkie dzieła ks. Pawlińskiego zasługują na szczególną uwagę zarówno ze względu na nieprzychylny stosunek władz do wydawania pozwoleń  na budownictwo kościelne jak również biednych parafian i niezamożne tamtejsze dwory. Posługę w Stawie pełnił 19 lat. Później krótko w 1858 był proboszczem w Kole.

Jego praca znajdowała uznanie władz kościelnych. W roku 1848 ks. Bonawentura Pawliński został przez biskupa Tomaszewskiego mianowany kanonikiem honorowym kaliskim. W roku 1857 biskup Marczewski zaszczycił go kanonia gremialną kolegiaty kaliskiej a w roku 1863 prałaturą tejże kolegiaty. W roku 1855 ks. Pawliński został asesorem konsystorza kaliskiego a później jego surogatem. Z kolei biskup Popiel zaszczycił go w 1878 r. prałaturą archidiakona kolegiaty.

Ks. Pawliński pełnił także do 1857 r. pełnił obowiązki dziekana dekanatu stawskiego a do 1862r. dekanatu kaliskiego. W 1871 był proboszczem w Chełmcach pod Kaliszem.
 Od 1872  obejmuje urząd proboszcza w Kraszewicach. Ostatnie 4 laty tej posługi przeżył sparaliżowany. W tych trudnych chwilach pomoc niósł mu jego młodszy brat ks. Konstanty Pawliński, proboszcz w Brzeźnie w dekanacie sieradzkim.

Bonawentura Pawliński, prałat, archidiakon kolegiaty kaliskiej, sędzia surogat konsystorza kaliskiego zmarł w 68 roku życia i 44 roku kapłaństwa 20 października 1881w Kraszewicach. Pogrzeb odbył się 23 i 24 października 1881 przy licznym udziale duchowieństwa i parafian.

Ilustracja u góry posta dotycząca przekazania parafii ks. Pawlińskiemu pochodzi z Akt Konsystorza Generalnego Kaliskiego ( 5 sierpnia 1872)

Pozostałe źródła



 

 Births (Akta urodzeń) 1812-1813 Kolegiata Wieluń s. 73 i 74

Akt zgonu ks. Bonawentury Pawlińskiego Z-156 USC Kraszewice

Bibliografia biogramu :

Przegląd Katolicki. 1881.11.17 R.19 nr 46  s. 750-751
Elenchusy: W-1849, 1872

Wiek : gazeta polityczna, literacka i społeczna. R. 10, 1882, nr 47

W tym samym roku parafianie z Kraszewic żegnali etatowego wikariusza ks. Maurycego Majorowicza lat 54 (Z-137/1881 USC Kraszewice).